Reklamy środków na „uniepłodnienie”

W XIX wieku środki na „uniepłodnienie” nazywano artykułami ochronnymi, gumowymi, „specyalnościami paryskimi”. Pierwsze reklamy tego typu produktów, jakie udało mi się odnaleźć w prasie i w książkach, pochodzą z początku XX wieku.

Poniżej reklama z pisma „Kolce” z 1900 roku, w której czytamy o „pessarjach” i tajemniczych „szprycach ochronnych”, a także o gąbkach. Mogę tylko podejrzewać, że autorka reklamy miała na myśli gąbki do nasączania octem, który przez całe dekady uchodził za środek plemnikobójczy (w naszym kraju jeszcze w latach siedemdziesiątych XX wieku). Jak wyglądały pessaria zobaczyć można trochę dalej.

Poniżej reklama z 1906 roku.

Poniżej reklama też z 1906 roku.

Poniżej reklama z 1932 roku.

Poniżej 1905 rok.

Poniżej reklama pessarium, czyli gumowej wkładki dla pań.

Poniżej pessarium, ilustracja z książki A. Fischer Duckelmann pt. „Kobieta lekarką domową” z 1912 roku.

Poniżej reklama z Kurjera Lwowskiego z 1884 roku.

***

W dawnych czasach do najczęstszych sposobów radzenia sobie z niechcianą ciążą należała aborcja, porzucenie dziecka, ewentualnie oddanie go w „dobre ręce”. W prasie często ogłaszały się akuszerki polecające dyskretne usługi, tj. przyjęcie brzemiennej kobiety na kilka miesięcy na mieszkanie do pokoju z osobnym wejściem mającym zapewniać anonimowość. Akuszerki takie nie raz za dodatkową opłatą oferowały oddanie dziecka w „dobre ręce”. Na wieki pozostanie tajemnicą, ile z takich niechcianych dzieci trafiało do prawdziwych domów, a ile do przytułków, potem natomiast na ulicę. Nie można wykluczyć, że część z nich była zabijana. Znane są też sprawy karne dotyczące przytułków, do których za opłatą matki starającej się ukryć hańbę oddawały dzieci, a które następnie umierały w nich z głodu i zaniedbania.

Poniżej reklama zakładu zapewniającego „sekret pod każdym względem”.

***

Poniżej zwykła reklama już bez usług „specjalnych” z 1899 roku.

Efektem porzucania nieślubnych dzieci celem pozbycia się wstydu była ich bezdomność. Na problem ten nie raz zwracano uwagę w literaturze poświęconej zagadnieniom społecznym.